بررسی مفهوم دیالوگ فلسفی در ریگ ودا و اوستا

بررسی ویژگی‌های دیالوگ در ریگ ودا و اوستا نشان دهنده‌ی گونه‌ای از دیالوگ به نام دیالوگ فلسفی است که مترادف عدم خشونت است‌. محقق معتقد است ریشه‌ی اولیه‌ی شکل‌گیری دیالوگ دراماتیک بر پایه‌ی دیالوگ فلسفی است، یعنی نوعی سیالیت و جریان معنا بین دو سوی رابطه وجود دارد که از رهگذر این ارتباط، فهم و درکی نو پدیدار می‌شود. این دو سویه بودن ارتباط و بیان دیدگاه‌ها باعث سهیم شدن در تولید اطلاعات می‌شود که اساس دیالوگ دراماتیک را تشکیل می‌دهند. در دیالوگ فلسفی فضای سیال گفتگویی منجر به ایجاد آواهای چند گانه شده و تلاش برای ادراک و فهم دیگری چشم‌انداز جدیدی را در گفتگو ایجاد کرده و نوعی فهم فعال پدیدار می‌شود که نتیجه‌ی اختلاط بینش‌های متفاوت است. در اوستا چشم‌انداز جدید و معناسازی کمتر بوده بر خلاف مرزهای سیال ریگ ودا دارای مرزهای قاطع و مشخصی است. در این پژوهش دو سرود یسنه هات 29 گاهان و تیر یشت از اوستا و سرود 183 از ماندالای دهم و سرودهای 125 و 165 از ماندالای اول ریگ ودا بررسی می‌شوند تا ریشه‌های شکل‌گیری گفتمان مدرن و دیالوگ دراماتیک را بر اساس دیالوگ فلسفی پی‌گیری نماید.